Aktualności

Medale Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej dla pracowników Muzeum Auschwitz

Złote i srebrne medale Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej otrzymali pracownicy Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau. Uroczystego wręczenia dokonał profesor Andrzej Kunert, sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Odznaczeni zostali głównie konserwatorzy najdłużej związani z Miejscem Pamięci, osoby związane ze stanem technicznym zachowania budynków i obszaru, z ochroną np. przeciwpożarową oraz z reformą systemu przechowywania zbiorów.

Wręczając odznaczenia Andrzej Kunert powiedział: — Te medale to symboliczny wyraz uznania za wasze budzące autentyczny podziw starania i troskę o to, aby takie pojęcia jak pamięć i inne tego typu, nieco czasem szumnie i patetycznie brzmiące słowa miały naprawdę głęboki i wewnętrznie przeżywany sens.

Dla pochodzącej z Niemiec Margrit Bormann już sama możliwość pracy w Miejscu Pamięci Auschwitz bardzo wiele znaczy i jest z tego dumna. — Otrzymanie medalu jest dla mnie wielkim zaszczytem: kocham Polskę i wstydzę się tego, co robili tu Niemcy w latach drugiej wojny światowej. Opieka nad Miejscem Pamięci oznacza dla mnie, że wraz z moimi polskimi kolegami biorę udział w pracach nad zachowaniem pamięci, konkretnie coś robiąc, a nie tylko mówiąc, że należy pamiętać i pomóc w zachowaniu Auschwitz. Dzięki temu wiem, że obiekty, które są nośnikiem tego miejsca będą trwać. Im dłużej tym lepiej, gdyż bezpośrednio i fizycznie opowiadają tę historię w sposób niemożliwy do przekazania poprzez samo słowo drukowane czy obraz — podkreśliła Bormann.

Mirosław Maciaszczyk podkreślił, że choć jako konserwator stara się zachować profesjonalne podejście do obiektów nad którymi pracuje, to nie zawsze jest to łatwe. — Zdarza się, że myślimy o obiekcie nie jako o obiekcie konserwatorskim ale o dowodzie zbrodni i świadectwie historii. Na przykład kiedy konserwujemy dokumenty, które zawierają dane o konkretnych osobach. Tak samo buty należały do zamordowanych tu osób, w tym dzieci. Taki kontakt wywołuje głębokie i mocne emocje. Trudno wtedy zachować profesjonalny dystans.

— Mamy świadomość tego, gdzie pracujemy. Czujemy, że to, co robimy jest ważne, bo wiemy po co to robimy. Robimy to dla ludzi, którzy przyjdą tu w przyszłości i będą chcieli zwiedzić to miejsce i poznać jego historię. Staramy się, aby mieli jeszcze do czego przyjść — zauważył Maciaszczyk.

Srebrny medal...

Medale Opiekuna...

Nel Jastrrzębiowska...