- Muzeum
-
Historia
- Historia - strona główna
- Przed Zagładą
- Auschwitz I
- Auschwitz II-Birkenau
- Auschwitz III-Monowitz
-
Podobozy
- Altdorf
- Althammer
- Babitz
- Birkenau
- Bismarckhütte
- Blechhammer
- Bobrek
- Brünn
- Budy
- Buna
- Charlottegrube
- Chełmek
- Eintrachthütte
- Freudenthal
- Fürstengrube
- Gleiwitz I
- Gleiwitz II
- Gleiwitz III
- Gleiwitz IV
- Golleschau
- Günthergrube
- Harmense
- Hindenburg
- Hubertshütte
- Janinagrube
- Jawischowitz
- Kobier
- Lagischa
- Laurahütte
- Lichtewerden
- Mesersitz
- Monowitz
- Neu-Dachs
- Neustadt
- Plawy
- Radostowitz
- Raisko
- Sonderkommando Kattowitz
- Sosnowitz (I)
- Sosnowitz (II)
- Sośnica
- SS Bauzug
- SS Hütte Porombka
- Trzebinia
- Tschechowitz (I)
- Tschechowitz (II)
- Zagłada
- Różne grupy więźniów
- Oznaczenia więźniów
- Los dzieci
- Życie w obozie
- Kary i egzekucje
- Szpitale obozowe
- Eksperymenty
- Ruch oporu
- Informowanie świata
- Ewakuacja
- Wyzwolenie
- Liczba ofiar
- Załoga SS
- Negacjoniści
- Bibliografia
- Galeria fotograficzna
- Kalendarium
- Zwiedzanie
-
Międzynarodowe Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście
- Edukacja - strona główna
- Pobyty studyjne
- Projekty
- Konferencje
- Sesje tematyczne
- Studia
-
Wystawy
- Auschwitz, Pamięć, Świat
- Doświadczenie Auschwitz w sztuce byłych więźniów
- Forbidden Art
- Kobiety w KL Auschwitz
- Leben? Oder Theater. Charlotte Salomon 1917-1943
- Ludność Powstańczej Warszawy
- Ludzie Dobrej Woli
- Niemieckie plany rozbudowy Auschwitz
- Niemiecki Nazistowski Obóz Śmierci Konzentrationslager Auschwitz
- Pamięć Auschwitz
- Pozostał po nich ślad
- Przychodzę więc i klękam na tej Golgocie współczesności...
- Wyzwolenie KL Auschwitz
- E-learning
- Publikacje
- Biblioteka - katalog online
- Wolontariat i praktyki
- Materiały dla nauczycieli
- Informacje o MCEAH
- Nagroda „Światło Pamięci”
- Kontakt
- Kontakt
Warunki w szpitalu
Warunki, w jakich przebywali chorzy więźniowie w szpitalach obozowych w początkowym okresie ich istnienia, urągały podstawowym, przyjętym powszechnie zasadom opieki nad chorymi. Znajdujący się w większości w stanie krańcowego wycieńczenia fizycznego, w wielu przypadkach nieprzytomni, dogorywający więźniowie, leżeli w przepełnionych pomieszczeniach, w szarych od brudu koszulach, nierzadko nago na papierowych siennikach przesiąkniętych kałem, moczem i ropnymi wydzielinami.
Pomieszczenia szpitalne były zapchlone i zawszone. W barakach w Birkenau grasowały ponadto szczury. Nocami obgryzały one zwłoki zmarłych więźniarek, atakowały też nieprzytomne i najbardziej osłabione chore. Chorym przydzielano mniejsze racje żywnościowe, aniżeli więźniom zatrudnionym. Przebywających w szpitalu dręczyło pragnienie, zwłaszcza tych, którzy gorączkowali.
W związku ze wzrostem zapotrzebowania niemieckiej gospodarki wojennej na siłę roboczą, począwszy od drugiej połowy 1942 roku SS podjęła próby obniżenia śmiertelności drogą różnych, z reguły powierzchownych zabiegów. Pewną rolę w obniżeniu śmiertelności więźniów SS wyznaczyła szpitalom obozowym tak, że w drugiej fazie swej działalności pełniły one w pewnej mierze funkcje lecznicze w stosunku do więźniów, którzy rokowali szybki powrót do pracy. W stosunku do ciężej chorych szpitalnictwo obozowe było nadal instrumentem wyniszczenia.